Thursday, August 30, 2007

I Love You

Miskipun nenek moyang aku datang dari Tanah Besar China, tetapi jiwaku tetap Anak Jati Malaysia. Aku tidak tahu menyanyikan lagu kebangsaan China, bendera merah berbintang lima tidak bermakna kepada aku.

Tanahairku tetap Malaysia, Jalur Gemilang tetap bendera kebangsaanku terbangga. Ini hakikat sebenar, tiada sesiapa boleh menafikannya. Zaman aku tidak lagi sama. Aku tidak lagi hendak kembali ke Tanah Besar China. Situ bukan tanah airku, situ begitu asing kepada aku. Sebahasa tidak sebunyi, sewarna tidak sehati.

Hubungan antara orang Cina dengan orang China hanya tinggal budaya dan sejarah lampau sahaja. Sejarah baru orang Cina Malaysia bermula apabila tongkang-tongkang mula berlabuh di perlabuhan Melaka.

Dulu aku tak faham, kenapa ada orang merasa lebih mesra dengan pendatang baru yang menyeberangi selat Melaka dibandingkan dengan pendatang yang menyeberangi Laut China Selatan berdekad tahun dahulu.

Tidakkah kita mengharungi segala yang berlaku di bumi tercinta ini sejak 50 tahun dahulu? Tidakkah kita berkongsi sebutan bahasa yang sebunyi? Kenapa? Kenapa ada pula orang lebih sudi berkongsi kejayaan dengan pendatang yang hanya datang kebelakangan ini? Takkanlah kamu lebih suka melaungkan “Malaysia Bisa” berbanding dengan “Malaysia Boleh”?

Aku sangat faham, di mana bumi dipijak, si sana langit dijunjung. Aku tak pernah mengharapkan orang China datang menyelamatkan aku kalau ada orang cuba memandikan kerisnya dengan darahku. Bagi orang China, “Inikan hal keluarga orang lain.”

Jangan hambat aku lagi. Walaupun ada sebangsaku yang berhijrah, bukannya bencikan negara, tetapi cemus dengan airmuka ahli politik yang kurang ajar. Bumi ini telah dicemari politik, taktik kotor politik membina jurang yang dalam. Kedalaman ini cukup untuk menembusi bumi tercintai ini, kepada dua bahagian, bumi dan non-bumi....

Aku harap kita semua dapat membezakan antara “Negara” dan “Kerajaan”. Aku cintakan Negara, tetapi jangan paksa aku mencintai kerajaan yang tak guna. Kerajaan tidak seerti dengan Negara.

Selamat menyambut Hari Kemerdekaan ke-50, Malaysiaku tercinta!

Monday, August 20, 2007

荒謬

曾經迷魂黨縱橫大馬,很多安娣都中了招。這些中招過程幾乎千篇一律,在短短幾分鐘的交談之間,忽然一陣氣味傳來,就會懵懵懂懂,將自己畢生儲蓄拱手交給認識不到幾分鐘的人。

我曾經懷疑這些受害者的定力,也絕對懷疑是他們自己的無知與貪婪才會使之上當受騙。但是自從我認識了迷幻黨的始祖--Jean Baptiste Grenouillea之後,我再也不敢小看迷魂藥的威力了。

要知道真正有威力的迷魂藥,不只能讓你破財,還能讓你寬衣解帶,在大庭廣眾下集體性交。坦白說,要是我在場,不必甚麼迷魂藥,我自動會加入盛況。

這部荒謬的片子,好或爛,見仁見智。但是若真有此一事,造藥功夫失傳,還真是太可惜了。

Tuesday, August 14, 2007

感恩的豬

有人因為把國歌用在創作裡,背負了侮辱國家的罪名。不單如此,有關當局也斷定他侮辱了回教,更破壞了種族和諧,必須道歉。

『被侮辱者』的抨擊聲音,有如萬箭齊發,一併射向他。每個人有不同的角度看待這個事件。他的創作,有沒有侮辱成份,見仁見智。

或許他沒有小心處理『敏感』成份的創作.但是所引發的後續爭論,卻可以讓我們看清楚大馬華人的處境。我們與當年的印尼華僑,根本沒甚麼兩樣。

這個事件,足以讓他人對我們喊打喊殺,排華意識永遠潛伏在部份馬來族群的內心。對他們而言,我們只是不懂得感恩的豬,人人得而誅之。

太久太久

沒想到真的很久沒更新過部落格了。有多少部落友還繼續呢? 看了一遍好友鏈接,真的沒剩幾個了……